Pink (również jako P!nk), właściwie Alecia Beth Moore (ur. 8 września 1979 w Doylestown) – amerykańska piosenkarka i autorka tekstów.

Rozgłos zdobyła na początku stycznia 2000 roku. Tworzy muzykę z gatunku pop rock, choć w początkach działalności muzycznej tworzyła R&B. Zaczynając swoją karierę muzyczną, wzorowała się na jednej ze swoich idolek, Madonnie. Moore preferuje również takich wykonawców, jak Jimi Hendrix, Billy Joel, Guns N' Roses, Green Day i Aerosmith[potrzebne źródło].

7 stycznia 2006 r. w Kostaryce wyszła za mąż za Careya Harta, rozstali się w 2008 roku. Ma cztery psy wabiące się: Elvis (dostała go od córki Elvisa Presleya), Nanny, Bailey i Foxy. Jest członkiem organizacji walczącej o prawa zwierząt (PETA), dla której pozowała do plakatu.


Kariera

Na początku śpiewała chórki w rapowym zespole Scratch N' Smoove, a w piątkowe wieczory przesiadywała w klubach, głównie w Philly's Club Fever. Tam właśnie odnalazł ją łowca talentów i zwerbował do zespołu Rhythm and blues, którym zainteresowała się wytwórnia LaFace. Wkrótce Pink rozpoczęła karierę jako piosenkarka Rhythm and blues i w tym stylu muzycznym powstał jej pierwszy album zatytułowany "Can't Take Me Home". Wydawnictwo to osiągnęło status podwójnej platynowej płyty, a trzy single – "Most Girls", "There You Go" i "You Make Me Sick" zajmowały wysokie miejsca na listach przebojów w USA, Australii i Wielkiej Brytanii. W 2001 r. Pink wraz z Christiną Aguilerą, Lil' Kim oraz Myą wykonały cover piosenki grupy Labelle "Lady Marmalade". Piosenka ta znalazła się na oficjalnej ścieżce dźwiękowej filmu "Moulin Rouge!" i okazała się wielkim przebojem, co przyniosło Pink pierwszą nagrodę Grammy oraz nagrodę MTV Video Music Awards.

Druga płyta Pink, zatytułowana "M!ssundaztood" zawiera utwory bardziej rockowe i miała zmienić image artystki łączonej dotychczas wyłącznie z muzyką pop. Album odniósł gigantyczny sukces, piosenki "Don't Let Me Get Me", "Just like a Pill" czy "Get the Party Started" osiągały pierwsze miejsca na listach przebojów w wielu państwach i były jednymi z najczęściej słyszanych piosenek w radio, a dużą popularność zdobyła też bardziej zaangażowana piosenka "Family Portrait". Teledysk do "Get the Party Started" został uhonorowany nagrodami MTV Video Music Award. Latem 2003 roku Pink do spółki z [[William Ørbit |Williamem Orbitem]] nagrała piosenkę do filmu "Aniołki Charliego: Zawrotna szybkość" pod tytułem "Feel Good Time".

"Try This" – trzecia płyta Pink, wydana w 2003 roku, zawiera piosenki zdecydowanie z pogranicza rocka i muzyki pop. Pomimo mniejszej w porównaniu od poprzednich wydawnictw popularności w USA, płyta odniosła stosunkowo duży sukces w Europie, a piosenka "Trouble" przyniosła piosenkarce drugą nagrodę Grammy. Płyta powstała z pomocą między innymi Tima Armstronga, wokalisty grupy Rancid oraz Lindy Perry, niegdyś szefowej formacji 4 Non Blondes, obecnie cenionej kompozytorki wielu przebojów. Amstrong był współkompozytorem i producentem ośmiu utworów na płycie. Natomiast trzy utwory napisała Linda Perry, z którą Pink współpracowała już przy poprzednim krążku M!ssundaztood.

Czwartą płytą Pink jest wydana w 2006 roku "I'm Not Dead". Znaleźć na niej można między innymi piosenkę krytykującą politykę i osobę prezydenta USA, George'a Busha ("Dear Mr. President"), oraz umieszczoną jako ukryta ścieżka piosenkę "I Have Seen the Rain", którą wykonuje wspólnie ze swoim ojcem. Singlami promującymi ten album były: "Stupid Girls" , "Who Knew", "U + Ur Hand" oraz "Nobody Knows", które odniosły sukces zaraz po ukazaniu się.

Z końcem października 2008 roku premierę miała piąta płyta wokalistki zatytułowana "Funhouse". Piosenką promującą płytę, jest "So What" - kawałek, który okazał się wielkim hitem. Drugi singiel z tej płyty to "Sober", którego premiera odbyła się 25 listopada 2008 roku.